دانشگاه «اورگان شرقی» در آمریکا تلاش دارد تا با همکاری و مشارکت سازمانهای غیردولتی محلی، زمینه را برای اشتغالزایی فارغالتحصیلان خود در جامعه محلی فراهم آورد و مانع از فرار استعدادهایش به شهرهای بزرگتر شود. بنظر میرسد این اقدام میتواند در کشورمان الگوسازی و بومی شود.
به گزارش رسانه سمن ها، دانشگاه «اورگان شرقی (Eastern Oregon University)»، واقع در شهر کوچک «لاگراند اورگان» در آمریکا کمتر از سه هزار دانشجو دارد. مسئولان این دانشگاه با همکاری با سازمانهای غیر دولتی محلی در تلاش هستند تا با ایجاد مسیرهای شغلی جدید به فارغ التحصیلان کمک کنند تا پس از پایان تحصیلات برای پیشرفت شغلی و یا داشتن شغل مناسب در همان منطقه بمانند و به توسعه منطقهای خود کمک کنند.
دانشگاه اورگان برای ماندن دانشجویان در جامعه محلی و جلوگیری از ترک آن بعد از فارغالتحصیلی یا به اصطلاح «فرار مغزها»، با نهادهای دولتی و محلی در کنار سازمانهای غیردولتی همکاری میکند. این مشارکت منجر به ایجاد فرصتهایی برای فارغالتحصیلان در ارتباط با جامعه محلی، یافتن فرصتهای شغلی، دورههای کارآموزی و ارائه برنامههای دانشگاهی متناسب با نیازهای صنایع روستایی شده است.
از دیگر اهداف این دانشگاه در همکاری با موسسات غیردولتی، استفاده از خدمات آنها در آمیختن علم دانشجویان به مهارتها و تجربه مورد نیاز برای ایجاد مشاغل در مناطق روستایی و کمک به اقتصاد محلی است. بهترین نمونه همکاری این دانشگاه با سازمانهای غیردولتی، ایجاد «مرکز مشارکت و سرزندگی روستایی»[۱] یا (REV Center) اشاره کرد.
مرکز مشارکت و سرزندگی روستایی با مشارکت سازمان غیرانتفاعی «منابع والووا»[۲] که بر حفظ اقتصادهای روستایی متمرکز است از سال ۲۰۲۰، با دانشگاه همکاری و در آن مستقر شد. این مرکز برای دانشجویان دورههای کارآموزی را هماهنگ میکند و در پروژههای اجتماعی دانشگاه شریک میشود، همچنین با تمرکز فعالیت خود در برنامههای دانشگاهی، فارغالتحصیلان را به ایجاد مشاغل در جوامع روستایی تشویق میکند. بنا به گفته «گریس دونوان» مدیر اجرایی این مرکز، بودجه جاری مرکز در سال ۲۰۲۴ حدود ۴۷۰ هزار دلار است که عمدتاً از بودجه دانشگاه و امور خیریه تامین شده و مختص حقوق دانشجویانی است که در پروژههای جامعه محلی، کارآموزی میکنند.
یکی از اهداف اعلامشده مرکز مشارکت و سرزندگی روستایی، کمک به ایجاد فرصتهای جدید برای نسل بعدی است تا زندگی آینده خود را در درون جامعه محلی تصور کنند و نه در شهرهای دیگر. این مرکز همچنین یکی از اعضای «شبکه مشارکتهای آموزشی برای نوآوری در جوامع» است؛ شبکهای جهانی، متشکل از ۶۰ دانشگاه و سازمانغیردولتی، که برای کمک به دانشجویان و تقویت جوامع محلی فعالیت میکنند.
افزایش آگاهی عمومی، مقابله با چالشهای زیستمحیطی و ایجاد راهحلهای پایدار، بخشی از فعالیتی است که دانشگاه بر عهده مرکز مشارکت و سرزندگی روستایی گذارده است. دانشجویان شاغل در این پروژه به عنوان کارآموز علاوه بر دریافت حقوق، تجربه شغلی ارزشمندی در منابع طبیعی به دست میآورند. مسئولان دانشگاه امیدوار هستند که گسترش مشارکت و همافزایی بیشتر با سازمانهای غیردولتی، فارغالتحصیلان بیشتری را به ماندن و کار کردن در جامعه محلی را تشویق کند.
بنظر میرسد این اقدام شایسته میتواند در داخل کشورمان ایران نیز بومی شود؛ دانشگاهها میتوانند در قالب مسئولیت اجتماعی خود، با همکاری سازمانهای مردمنهاد و خیریهها، فعالیتهایی اجتماعی را برای جوامع محلی در جغرافیای آن دانشگاه شکل دهند که اولاً باعث شود پیوند دانشگاه با آن محدوده جغرافیایی حفظ شود، ثانیاً دانشجویان برای فعالیتهای اجتماعی و اقتصادی آماده شوند.
منبع: خیر ایران